آنچه افعی تهران سعی دارد به مخاطب بیاموزد !
افعی تهران که این روزها طرفداران زیادی پیدا کرده درس های روانشناسی جالبی را به مخاطب ارائه می کند.
نکته ویژه و متمایز افعی تهران با دیگر آثار معادی در مقام فیلمنامه نویس، توجهی است که به مسائل روانشناسی داشته است به طوری که از همان آغاز شاهد حضور شخصیت اصلی این مجموعه در کلینیک روانشناسی هستیم و قرار است تاثیر اتفاقات کودکی به عنوان یکی از اساسی‌ترین ادوار زندگی انسان را تماشا کنیم. از این رو درونمایه روانشناسانه را باید به وجوه جامعه شناسانه سریال اضافه کرد و فارغ از اینکه در پرداخت آن موفق میشود یا خیر، طرفداران درام‌های روانشناسانه را به تماشای این سریال توصیه کرد.
به گزارش بازیگر 360 ، شواهد نشان میدهد آرمان دچار اختلال آنتی سوشال(شخصیت ضد اجتماعی یا ASPD) است! همان بیماری که تراپیستش مژگان بدرستی تشخیص داده و در یک اقدام حرفه ای با مطرح کردن داستان یک بیمار خیالی که دچار این اختلال بوده تلاش کرد عکس العمل آرمان را از شنیدن داستانی که در حقیقت سرگذشت زندگی خود آرمان است، تحلیل و بررسی کند. نقشه ای که با ورود غیر منتظره پلیس ناکام ماند.
اختلال آنتی سوشال چیست؟
ریشه شکل گیری این اختلال در محرومیت های کودکی و بدرفتاری و غفلت والدین نهفته است. این بیماران ظاهری طبیعی، گرم و دوست داشتنی دارند، اما به هیچ وجه از پس مسئولیتهای خانوادگی و شغلی خود بر نمی آیند.
از نشانه ها و مشکلات این بیماران:
- بسیار دروغ میگویند
- از کارهای غلط خود احساس پشیمانی نمیکنند
- بی تفاوتی،بی احساسی و خودخواهی
- زود عصبی میشوند
- بیزاری از اطرافیان، بدبینی و بی احترامی به دیگران
- عدم مسئولیت پذیری در کارها
- بدون فکر عمل کردن
- آزار و اذیت و بی توجهی به فرزند و همسر
- وضعیت ضعیف اقتصادی و اجتماعی
- زندانی شدن
- ارثی بودن بیماری
نکته قابل تامل اینست که در شخصیت پیچیده آرمان تمامی موارد فوق دیده میشود!
تحلیل اسلایدها
مژگان در میزانسن، موقعیت خود را تغییر و روبروی آرمان می نشیند. این زبان بدن نشانه بیان حقیقت از زبان مژگان است. حقیقتی تلخ از سرگذشت بیمارش آرمان در پوشش یک مراجع نوجوان خیالی.
بیماری با چشمانی معصوم، بدنی نحیف و انگشتانی کشیده که دچار تربیت غلط در کودکی بوده است. درست شبیه به کودکی و نوجوانی آرمان!
نوجوانی که مرتکب به قتل مادرش شده است. فاجعه ای که اشاره به کشته شدن مادر آرمان دارد و آرمان هم میتواند در این اتفاق شوم بی تقصیر نباشد.
اگر ماجرای تصادف مادر آرمان را در کنار فوبیای آرمان از رانندگی قرار دهیم ، میتوان نتیجه گرفت آرمان در نوجوانی مسبب تصادف مادرش و مرگ او شده است. یکی از علتهای تنفر آرمان از صحبت پیرامون مادرش میتواند همین اتفاق تلخ باشد.
چهره کاملا فروریخته و سراسر حیران آرمان هنگام شنیدن خاطره خطای مژگان کاملا بر همذات پنداری با آن بیمار خیالی دلالت دارد.
مژگان میتواند همان دوست دوران کودکی آرمان باشد و خطای پزشکی او احتمالا غافل شدن از آرمانیست که با این اختلال شخصیتی پس از یاور تبدیل به افعی تهران شده است!
چرا که هم این بیماری و هم افعی بودن میتواند میراث یاور به آرمان باشد.
