دردنامه تلخ ترانه علیدوستی | چهارشنبه سوری ، روزی که خانواده‌ام را به عزا نشاند !
به گزارش بازیگر 360 ، ترانه علیدوستی، بازیگر سرشناس سینمای ایران، در یادداشتی تکان‌دهنده در صفحه اینستاگرام خود، از درد و رنج از دست دادن برادرش در حادثه‌ای تلخ در چهارشنبه سوری سال ۱۳۸۳ پرده برداشت.
او که در آن زمان مشغول بازی در فیلم “چهارشنبه سوری” اصغر فرهادی بود، ناگهان با خبر مرگ برادرش، پویان، به دلیل انفجار مواد محترقه مواجه شد. این حادثه نه تنها زندگی او، بلکه تمام خانواده‌اش را تحت تأثیر قرار داد.
علیدوستی در این یادداشت نوشت:
« خیلی سخت بود كه در فیلم« چهارشنبه سوری» اصغر فرهادی مشغول بازی بودم، كل ماجراهای فیلم در این روز می‌گذشت، آن وقت خبر دادند كه در دل چهارشنبه سوری واقعی برادرم به خاطر حادثه ناگواری كه همان منفجر شدن مواد محترقه است، درگذشته است. هر وقت این خاطره تلخ را مرور می‌كنم، یاد آن لحظه‌ای می‌افتم كه خبر فوت برادرم را سر صحنه فیلمبرداری دادند. همه شوكه شده بودیم.
بابا و مامان همیشه نگران برادرم بودند و در آخر هم زورشان به او نرسید. پویان پسر سر سخت و شیطانی بود، مثل خیلی از پسرهای نوجوان. اصلا پسر ساده‌ای نبود؛ كنترلی كه من نمی‌شدم او می‌شد، اما جوابی كه از او نمی‌گرفتند را از من می‌گرفتند. همین كارهای او هم در آخر به این‌جا ختم شد كه این بلا را سر ما و خودش بیاورد.
هنوز باورم نمی‌شود. ماجرای آن روز چهارشنبه سوری هنوز كابوس من و خانواده‌ام است. آخر سال 83 و عید 84 روزهای بد و سنگینی را من و خانواده‌ام پشت سر گذاشتیم. هر روز برای ما نبودن پویان سخت بود و همچنان هم سخت است.
زمان مرگ پویان من سر فیلمبرداری فیلم چهارشنبه‌سوری بودم و دقیقا در همان روز چهارشنبه‌سوری، یعنی 25 اسفند سال 83 فوت كرد. وقتی خبر را دادند نمی‌دانم چطور تا خانه رفتم. اما بعد از آن و وقتی مراسم تمام شد، دوست داشتم كه خیلی سریع و به طورخود خواسته سر خودم را با بازی در فیلم گرم كنم و دوباره به گروه پیوستم.
در حقیقت یك هفته سر كار نرفتم كه سه روز آن، سه روز اول عید بود كه در هر صورت و بدون هیچ اتفاقی هم آن سه روز تعطیل بود. در واقع من به خاطر این حادثه فقط 4 روز كار را متوقف كردم. بعد از اینكه به كار بازگشتم حس كردم این یك هفته برای من حكم چهل روز را داشته و خیلی دیر گذشته.
خوشبختانه هیچ‌كس با من مثل عزادارها صحبت نمی‌كرد و فضا هم سنگین نبود، مثل قبل دوستانه بود، شاید چون بچه‌ها هم در این یك هفته مدام با من همراه بودند و در تمام مراسم حضور داشتند. امیدوارم برای هیچ خانواده‌ای این اتفاق نیفتد. چون اینگونه اتفاقات واقعا وحشتناك است و هیچ وقت هم هضم نمی‌شود.
شاید كسی كه هیچ وقت نتواند با این مسئله كنار بیاید مادرم است. البته نمی‌توان گفت كه این اتفاق برای چه‌كسی سخت‌تر بوده! اگر روزی تصمیم بگیرم تنها پیام اخلاقی زندگی ام را به جوان‌ها بدهم (چون از پیام دادن خوشم نمی آید) می گویم تا جایی که می توانید خوش بگذرانید شلوغ کنید. الان وقتش است… اما با آتش بازی نکنید، با خطر. نه به خاطر خودتان، به خاطر ما خواهرها.»
