بیوگرافی و ناگفته های زندگی دیبا زاهدی بازیگر آقازاده و بوم و بانو

نمایش خانگی

فعالیت در تلویزیون

به شهرت رسیدن دیبا زاهدی

من اصولا اهل بیرون رفتن و گشت و گذار نیستم و طبیعتا آن طور که بازیگران بادیگار پس از این فیلم رو بورس بودند من بخاطر نقش کوتاهم زیاد دیده نشدم.

با این حال در برخی جاها بیشتر می شناختند و نسبت به پیش از اکران این فیلم شناخته شده تر بودم.

نکته ای که در مورد دیبا زاهدی وجود دارد این است که کارهای خود را با وسواس انتخاب می کند و شیفته شهرت نیست و تمایلی به دیده شدن ندارد. به همین خاطر در تلویزیون به خاطر گستردگی مخاطبان حضور کمرنگی دارد.

ازدواج

دیبا زاهدی هنوز ازدواج نکرده و مجرد است.

الگو در بازیگری

همیشه سبک بازی بازیگرانی مثل هدیه تهرانی و لیلا حاتمی را دوست داشتم اما طرفدار بازیگران پرجنب و جوش سینما هم هستم.

به نظر من بازیگر باید بتواند در همه نقش‌ها ظاهر شود و اکتیو باشد.

از معماری تا بازیگری

دیبا زاهدی با اینکه علاقه بسیاری به بازیگری دارد و به خواست خانواده خود مجبور به انتخاب رشته ای متفاوت از علاقه خود در دانشگاه شد، اما باید گفت رشته تحصیلی خود را نیز بسیار دوست دارد و تمایل دارد در صورتی که فرصتی مهیا شود در این زمینه هم فعالیت داشته باشد و تجربیاتی را به دست آورد و بتواند در این عرصه هم فعال باشد.

تجربه ی بازیگری با پوراحمد

هر فیلمی یک آورده ای برای بازیگر دارد ، بازی در فیلم تیغ و ترمه سال 1397 به کارگردانی آقای کیومرث پوراحمد برایم حس جالبی داشت.

او کارگردانی کودکی من است و فیلم هایشان برایم حس نوستالژی دارد و ایشان جزء کارگردان های خوب ماست و من دوست داشتم با او کار کنم.

قسمتی از مصاحبه ی دیبا زاهدی

زاهدی پیرو انتخاب‌های خوبش در فیلم آزاد به قید شرط ساخته حسین شهابی یکی دیگر از فیلمسازان خوب سینما بازی کرد فیلمی که به موضوع مشکلات اجتماعی و زندگی زندانیان آزاد شده پس از تحمل حبس طولانی مدت می پردازد.

به همین بهانه گپ و گفتی با زاهدی انجام داده‌ایم و از او درباره همکاری با شهابی، همبازی شدن با امیر جعفری و گزیده کاری‌اش پرسیدیم.

برای من جالب بود که تولد شما و کارگردان فیلم، حسین شهابی در یک روز «منتهی با سال تولد متفاوت» است! این موضوع را می‌دانستید؟

بله، هم تاریخ تولدم با آقای حسین شهابی در یک روز است و هم با آقای حمید امجد.

احیانا پروسه فیلمبرداری «آزاد به قید شرط» در آذر ماه و همزمان با روز تولدتان نبود که گروه تولید، جشن تولد مشترکی برای شما برگزار کند؟

نه، سالروز تولدم در سال قبل بین دو کار بود و فیلمبرداری «آزاد به قید شرط» هم چند روز قبل از تولدم به اتمام رسید. کمی از حضور در این فیلم سینمایی و همکاری با حسین شهابی بگویید که فیلم‌های خوبی چون «روز روشن» را در کارنامه دارد.

«آزاد به قید شرط» کار خوبی بود و از حضور در این فیلم و همکاری با آقای شهابی رضایت دارم؛ ضمن این که نقشی هم که در این فیلم بازی کردم با کارهای قبلی‌ام متفاوت بود.

آقای شهابی پیش از این فیلم، بازی ای از شما دیده بود؟
فکر کنم فیلم «پنج ستاره» را دیده بودند و بخاطر بازی در ان کار، من را برای بازی در – آزاد به قید شرط – انتخاب کردند. در این فیلم نقش دختر امیر جعفری را بازی میکنید؛

همکاری و همبازی شدن با او چطور بود؟

آقای جعفری بازیگر خوبی هستند و کار کردن با ایشان تجربه لذتبخش و خوبی برای من بود.

پیش از این هم با چند بازیگر خوب و بزرگ در آثاری همبازی بودید و همکاری داشتید؛ پرویز پرستویی و مریلا زارعی در «بادیگارد» و شهاب حسینی در «پنج ستاره». نقش‌آفرینی مقابل این چهره‌های سرشناس چه مزایا و احتمالا چه سختی‌هایی دارد؟

به نظرم همکاری و همبازی شدن با این چهره‌ها سخت نیست، اتفاقا راحت‌تر هم است. به لحاظ این که هر چقدر پارتنر و بازیگر مقابل در بازیگری قوی‌تر باشد، بازی من هم بهتر دیده می‌شود.

مثل بازی پینگ پنگ می ماند، هرچقدر بازیکن مقابل خوب بازی کند، بازی بازیکن دیگر هم دیده میشود. اما اگر بازیکن و بازیگر مقابل ضعیف باشد، این مساله باعث افت حریف هم می‌شود.

پس معتقدید بازی مقابل این بازیگران باعث بیشتر دیده شدن شما میشود؟

دیده شدن بیشتر که نه؛ بیشتر بحث تاثیرگذاری مطرح است. هیچ وقت دوست ندارم خودم را به بازیگران بزرگ ضمیمه کنم و نمیخواهم فقط کنار آنها دیده شوم. اعتقاد دارم بازیگر باید به‌ خاطر بازی خودش دیده شود و نه به‌خاطر حضور در کنار بازیگران بزرگ. اما وقتی بازی این بازیگران خوب، روان و حرفه‌ای است، طبیعتا روی بازی من هم تاثیر میگذارد.

شانس از این نظر که فیلمنامه‌های خوبی برای بازی پیشنهاد شود یا زمانی که پروژه خوبی پیشنهاد می‌شود، سر کار دیگری نباشیم. بحث این است که این شانس و فرصت را داشته باشیم که در زمان و جای درست با آدم‌های درست کار کنیم.

برای بازی در تئاتر برنامه‌ اي ندارید؟
چرا که نه؟ چند پیشنهاد هم برای بازی در تئاتر داشتم، اما در ان حد ایده آلی نبود که دوست داشتم. من اصلا کار بازیگری‌ام را از چند اجرای تئاتر دانشجویی شروع کردم، اما خیلی زود به سینما آمدم و نشد که تئاتر را ادامه بدهم. حالا هم اگر کار تئاتری باشد که خودم دوست داشته باشم، آن را جزو اولویت‌ها قرار میدهم.

رشته تحصیلی شما معماری است هیچ وقت به فکر طراحی صحنه نیفتادید؟

موقع دوران دانشگاه، یکی دو بار کار طراحی صحنه برای دانشجویان تئاتر انجام دادم، اما همین حالا قصد این که روی ان تمرکز کنم را ندارم. البته بدم نمی‌آید.

با نگاه معماری هم فیلم‌های سینمایی را دنبال میکنید؟

بله، بویژه ان زمان که دانشجو بودم. البته فکر می‌کنم ارتباط اصلی سینما با معماری، طراحی صحنه نیست، بیشتر فضاسازی، طراحی دکوپاژ و حل میزانسن‌هاست. یک اتفاق مهم سریال «۸۷ متر» که این روزها مشغول بازی در ان هستم، اولین حضور تلویزیونی من است.

تنها دلیل من برای حضور در این سریال، کار با آقای کیانوش عیاری است. به فرض محال اگر این سریال هیچ وقت هم از تلویزیون پخش نشود، من بردم را در همکاری با ایشان کرده‌ام. به نظر من، خود همین همکاری یک اتفاق مهم است.

آزاد به قید شرط قصه ای تلخ را روایت میکند که نظیر ان در همه ی ی جوامع از‌جمله ایران کم نیست افرادی که به دلیل حضور در زندان، برچسبی همیشگی را با خود حمل میکنند و جامعه راحت ان ها را نمی‌پذیرد. همسر و فرزندان چنین افرادی هم به تبع آنها، زیر تیغ این نگاه مردم قرار می‌گیرند.

برای بازی در نقش دختر یک زندانی آزاد شده تحقیق و پژوهش هم کردید یا با افراد واقعی و ما به ازای نقش خود گفتگو داشتید؟

خود فیلمنامه در این زمینه برای من کافی بود و همه ی ی ان چیزی که درباره نقش می‌خواستم در اختیار من قرار می‌داد، ضمن این که زمان پیش تولید ما خیلی کوتاه بود و من فرصت چندانی برای تحقیق و جست‌و‌جو درباره این موضوع را نداشتم.

اما واقعا کم نیستند بچه‌هایی که پدر یا مادرشان برای مدتی طولانی در کنارشان نیستند؛ حالا یا زندان یا جاهای دیگر. اطلاع از زندگی و دیدن آدم‌هایی که این وضعیت را تجربه کرده‌اند، در ذهنم مانده بود و موقع بازی در این فیلم از ان ها استفاده کردم.

با توجه به همین کارنامه اندک به نظر می رسد بیشتر علاقه‌ مند حضور در فیلم‌ های متفاوت و هنری هستید تا سینمای تجاری و بدنه. درست است؟

دقیقا همین‌طور است، چون مردم و حتی اهالی سینما عموما کارهایی که ما بازی می‌کنیم را می بینند، نه ان فیلم‌هایی که ان ها را رد میکنیم. اغلب نمی دانند چه کارهایی پیشنهاد شد و ما آن ها را بازی نکردیم.

اگر من یک سال حضور کمرنگی داشته باشم، مردم فکر میکنند حتما نقش به من پیشنهاد نمیشود و فید شده‌ام. منظورم فقط خودم نیست و این گمانه‌زنی درباره همه ی ی بازیگران وجود دارد.

در صورتی که ما بازیگران داریم انتخاب میکنیم و حاضر نیستیم بخاطر این که صرفا حضور داشته باشیم، سر هر کاری برویم. شاید مسیر یک بازیگری این باشد که در فیلم‌های تجاری بازی کند، اما اولویت من این است که فیلم‌هایی کار کنم که برای سینما مفید باشد.

نمی‌خواهم بگویم فیلم‌هایی که در تاریخ سینمای کشور جمهوری اسلامی ایران ثبت و ماندگار شود، اما دست کم سطح و کیفیت درستی داشته باشد.

اگر می‌خواستید به مسیر دیگری در بازیگری بروید احتمالا پرکارتر بودید.

بله، اگر می‌خواستم به مسیر دیگری بروم، خیلی پرکارتر بودم و شاید بیشتر هم دیده میشدم. من حتی قبل از فیلم پنج ستاره و سال 1391 پیشنهاد سریال داشتم، اما بازی در آن را قبول نکردم. به هرحال همه ی ی چیز در بازیگری من چیده شده است و مسیر مشخصی دارد و خیلی اتفاق فالشی نمی‌افتد

بازی در فیلم «اگزما» ساخته مهران مهدویان که اخیرا در گروه هنر و تجربه اکران شد هم طبق همین نگاه و در راستای این مسیر اتفاق افتاد؟

بله، بازی در این فیلم را هم با این دید انتخاب کردم که از فیلمنامه خوب و کار اول یک کارگردان حمایت کنم.

باتوجه به همین گزیده کاری، از وضعیت و جایگاه فعلی تان در سینما رضایت دارید یا منتظر اتفاقات بهتری هستید؟

نمی گویم تا اینجا همه چیز خیلی عالی بوده، اما طوری هم نبوده که ناراضی باشم. ضمن این که اتفاقات بهتر در سینما بستگی به شانس هم دارد.

دیبا زاهدی و گفتگویی متفاوت با وی

بعد از تجربه موفق بازی در فیلم پرمخاطب «بادیگارد»، همچنان جزو بازیگرانی هستید که به گزیده کاری اعتقاد دارید؟

به عنوان یک بازیگر جوان در عرصه قبول پیشنهادات کاری برای خودم یک حد و مرزی تعیین کردم. بنابراین ترجیح دادم تا در هر کاری بازی نکنم و نخواستم به هر قیمتی و در هر نقشی به بازیگری بپردازم. در این مدت به خصوص در حوزه تله فیلم و سریال های تلویزیونی پیشنهاد زیادی داشتم. اما به نظرم نقش های پیشنهاد کیفیت لازم را نداشت و البته نام و اعتبار کارگردان هم خیلی برایم تعیین کننده بود.

آیا در میان این پیشنهادات به خصوص بعد از بازیتان در «بادیگارد» نقش جذابی وجود نداشت؟

پیشنهاداتی در حد و اندازه فیلم بادیگارد نبود که من را مجاب به انتخابشان کند.

بازی در فیلم «بادیگارد» کارتان را برای ادامه راه سخت کرد؟

تعداد فیلم خوب در طول سال به زحمت به تعداد انگشتان یک دست می رسد و انتظار برای دریافت پیشنهاد بازی در این فیلم ها کارم را سخت کرده است.

این فاصله افتادن بین فیلم هایی که بازی می کنید، این چالش را دارد که از چرخه توجه فیلم سازان دور شوید. چقدر به این مسئله اعتقاد دارید؟

بله، این مسئله هم وجود دارد. اما معتقدم کارنکردن بهتر از بازی در کارهای ضعیف و بدون کیفیت است.

به نظر می رسید نسل بازیگرانی نظیر پگاه آهنگرانی، باران کوثری و نگار جواهریان که نقش های جوانانه را بازی می کردند با افزایش سنشان و وارد شدن به سنین میانسالی سخت است که این نوع نقش را بازی کنند و سینما در این زمینه و ورود بازیگران جوان به یک دگردیسی احتیاج دارد؟

فیلم سازانی که انتخاب بازیگران فیلم شان برایشان مهم باشد و در ضمن به استفاده صرف از بازیگران چهره و مطرح اعتقاد نداشته باشند و به واقع گرایانه بودن اثرشان توجه داشته باشند، هیچ وقت نمی آیند یک بازیگر سی و پنج ساله را برای ایفای نقش دختر بیست ساله انتخاب کنند.

آیا اعتقاد دارید در سینما جوان گرایی صورت گرفته است؟

بله، این پروسه به تدریج در حال شکل گیری است. خیلی از بازیگران جوان در فیلم های سینمایی حضور اثرگذاری دارند. چون فیلم ها جنبه رئالیستی بیشتری پیدا کرده اند سازندگان فیلم ها از بازیگرانی متناسب با سن و سال شخصیت ها استفاده می کنند. نکته مهم در این بحث کمتر بودن نقش های جوانانه در فیلم نامه های سینمایی در این شش ساله اخیر است.

دلیل بروز چنین مسئله ای چیست؟

به هر حال فیلم نامه های نوشته شده منطبق بر شرایط زمانه است. انگاری الان مضمون فیلم ها بیشتر خانوادگی شده است.

بخش مهمی از مخاطبان سینما را جوانان تشکیل می دهند. آیا اگر فیلم های جوانانه بیشتری تولید شود، باعث افزایش تعداد مخاطبان سینما نمی شود؟

به هر حال این بحث بر می گردد به مسائل کلان تر سینما. البته خیلی از بازیگران هم سن و سالم در حال حاضر مشغول کار کردن هستند و تعداد بازیگران زیاد و تولیدات کم و باید صبوری کرد تا شرایط مناسب فراهم شود. بعد از بازی در پنج ستاره سه سال کار نکردم و این صبرکردن تا قبول پیشنهاد مناسب به بازی ام در بادیگارد و سایه منجر شد.

به نظر می رسد بازی در فیلم «سایه» با بازیتان در «بادیگارد» در فاصله زمانی کمی انجام شد؟

بله، در ابتدای سال ۹۴ سایه را بازی کردم و در تابستانش فیلم بادیگارد را.

فیلم «سایه» چه ویژگی هایی داشت که آن را قبول کردید؟

برای من اولویت اصلی در پیشنهادات کاری، نقش های سینمایی است. زیرا سطح سینما خیلی از تلویزیون بالاتر است. مردم برای فیلم دیدن وقت و پول صرف می کنند. از طرف دیگر نقشم، نقش نخست فیلم در کنار بزرگانی مثل رضا کیانیان و فاطمه گودرزی بود و حضور این دو بازیگر باتجربه به من این اطمینان را می داد که انتخابم درست بوده است. از طرفی معتقدم نباید فاصله زیادی میان بازی هایم وجود داشته باشد.

نکته حائز اهمیت در کارنامه کاریتان همبازی بودن با بزرگان بازیگری مثل شهاب حسینی، مریلا زارعی، پرویز پرستویی و رضا کیانیان است. این مسئله برایتان چه ویژگی هایی دارد؟

برای من دست آوردهای زیادی داشت. تلاش نکردم برای بهتر دیده شدن خودم را به این بازیگران ضمیمه کنم و در قاب در کنارشان باشم. همکاری با این بازیگران درجه یک و حرفه ای باعث شد تا سطح کیفی بازی ام را اتقاء ببخشم. بازیگران حرفه ای طرفداران و مخاطبان زیادی دارند و من هم در کنار این بازیگران بهتر دیده می شود.

در «سایه» بعد از بازی در «بادیگارد» دوباره با پدرام شریفی همبازی شدید. این همکاری مجدد چه ویژگی هایی داشت؟

به هر حال این همبازی شدن مجدد به صورت اتفاقی انجام شد و نکته جالبی بود. شاید اگر این همکاری ادامه پیدا کند، هماهنگی و هارمونی در این بازی دو نفره به وجود بیاید. البته بازیگر حرفه ای باید بتواند با هر بازیگری کار کند و انتخاب بازیگران دست خودشان نیست و به عزم تهیه کننده و کارگردان بستگی دارد.

سایه نقشی که در فیلم «سایه» بازی کردید چقدر برایتان ملموس بود؟

من همدر این شهر زندگی می کنم و درس خوانده ام و در جامعه حضور دارم. دختران این مدلی را خوب می شناسم. دخترانی که پدرانشان روی آن ها تعصب زیادی دارند و در کشورمان دخترها وابستگی زیادی به خانواده دارند.

تجربه ی بازی دیبا زاهدی در کنار شهاب حسینی

آنقدر در زندگی شخصی‌ام رویاپرداز هستم که اگر تخیلم قدرت داشت شاید یک مشت به من می‌کوبید و از من می‌خواست کمی آرام‌تر در دنیای ذهنیاتم غرق شوم. از اینها که بگذریم معتقدم انسان به هر چه بیندیشد برایش اتفاق می‌افتد و شاید حضور مقابل بازیگری در حد و اندازه شهاب حسینی جزئی از همین تخیلات بود.

آنقدر ذهنم با این ماجرا درگیر بود که در نخستین حضورم در سینما مقابل بازیگری همچون شهاب حسینی قرار گرفتم و بسیار انرژی گذاشتم تا خودم را از این که هستم، بیشتر و بیشتر در زمینه بازیگری رشد دهم تا اختلاف سطح من با این بازیگر توی ذوق بیننده نزند. آنقدر آقای حسینی راحت بازی می‌کند و سریع حس و دیالوگ را به بهترین شکل منتقل می‌کند که همین آرامش به بازیگران دیگر منتقل می‌شود.

خوشحالم که در بازی کنار ایشان هرگز دچار اغراق نشدم. به هر حال من تا پیش از این فیلم، حتی یک سکانس جلوی دوربین بازی نکرده بودم و فیلمبردار کار هم این موضوع را باور نمی‌ کرد. شاید همین واکنش‌ها به من انگیزه می‌ داد تا جایی که می‌ توانم با همه انرژی در پنج ستاره حضور داشته باشم.

همکاری با مهشید افشارزاده

بسیار خوشحالم که یک کارگردان زن توانمند به جامعه کارگردانان کشورمان اضافه شده است. خانم افشارزاده در همه مقاطع کار از من و سایر بازیگران حمایت می‌کرد و از آنجا‌‌ که خودش در گذشته از بازیگران برجسته سینمای کشور بود، کمک بزرگی برای پیشبرد کار محسوب می‌ شد.

فعالیت های ماندگار در قاب تلویزیون

خانم بازیگر در سال 1399 دو کار تلویزیون انجام داد او در سریال بوم و بانو در نقش ماهور به کارگردانی سعید سلطانی و 87 متر به کارگردانی کیانوش عیاری بازی کرد.

میزان علاقه ی او به بازیگری

جدا از این که در هر فیلمی چه نقش و جایگاهی دارم، کمی از بالاتر به موضوع نگاه خواهم کرد. یکی از مهم‌ترین فاکتورهای انتخاب نقشم در آینده قصه‌دار بودن فیلم است و این که همچون پنج ستاره لبریز از دغدغه‌ های جامعه‌ ای باشد که در آن زندگی می‌ کنم.

البته شاید الان که روزهای نخست حضور من در عرصه سینماست، کمی خودخواهانه به موضوع بازیگری نگاه می‌ کنم و بیشتر توجهم معطوف علاقه شخصی‌ ام در انتخاب نقش‌ های پیشنهادی باشد، اما در ادامه راه و از آنجا که قصد دارم در مقاطع بعدی تحصیلی رشته کارگردانی را انتخاب کنم، باید با دیدی وسیع‌تر و ذهنی دغدغه‌ مندتر به جلو حرکت کنم و بیشتر دنبال الگوسازی مثبت در سطح اجتماع و رفتن به سراغ سوژه‌ های مستند در جامعه باشم.

شهرت را دوست ندارم

من هیچ گاردی درباره بازی در تلویزیون ندارم اما اتفاقی که در تلویزیون می افتد ، دیده شدن در حد خیلی وسیع تر از سینما و تئاتر است که اصلا دوست ندارم.

ایده ی سینمای آنلاین در کرونا

سینمای آنلاین می تواند فرصتی باشد برای کسانی که امکان رفتن به سینما را ندارند تا بتوانند از این طریق فیلم ها را دنبال کنند.

به هر حال در شرایط فعلی که سینماها به دلیل ویروس کرونا تعطیل یا حضور در آن با محدودیت است ، سینمای آنلاین کمک می کند مردم سرگرم باشند.